De financiële magazines van Mediahuis en DPG Media liggen op de mat
De afgelopen week zijn de financiële jaarverslagen van Mediahuis en DPG verschenen en rondgestuurd. Beide uitgevers groepen behoren tot de grootste uitgevers van de Benelux. Mediahuis heeft meer dan 30 nieuwsmerken zoals De Telegraaf, NRC, de regionale dagbladen in Limburg en in het Noorden en in België de Standaard. DPG is in Nederland onder meer eigenaar van de Volkskrant, het jarige AD en in België; Het Laatste Nieuws en de TV zender; VTM. Mediahuis noemt het terecht een jaarmagazine, want er ontbreekt een handtekening van een accountant en DPG durft het een jaarverslag te noemen, maar gezien het ontbreken van een handtekening zou ook hier de naam magazine meer op zijn plaats zijn. Wat staat er in de magazines?
Thomas Leysen, voorzitter van Mediahuis, roemt zijn teams en spreekt over een enorme prestatie van de “ganse groep”. Een jonge groep, want Mediahuis bestaat op papier nog niet zo lang, maar wel met diepe wortels, aldus Thomas. Van Thillo van DPG is wat jonger van geest en hoeft als eigenaar minder op eieren te lopen en spreekt over “onze” groep, waar hij eigenlijk mijn groep bedoelt. Beide huizen hebben moeite om Corona het succes van 2020 te noemen. Logisch want je gaat opgesloten consumenten die zich alleen konden vermaken met media niet direct als je eigen succes claimen. Dat spreekt voor zich maar daarna hebben echt alle medewerkers (5.400 bij DPG en 4.335 bij Mediahuis) zich verder voorbeeldig gedragen. Bij Mediahuis zijn ze vooral op zoek gegaan naar “evenwichten” in verslaglegging. Daar waar DPG “verbindend” is geweest. Hoe is het met de advertentiemarkt gegaan? De advertentiemarkt had meer problemen. Mediahuis stond onder druk en heeft zelfs klappen gekregen, aldus Gert Ysebaert. Bij DPG, ook onder druk, ontstaat transformatie, aldus Erik Roddenhof. Transformeren hoe dan? Meer gebruiksgemak, oftewel meer online.
Voor adverteerders zijn de zinsneden over het advertentie-ecosysteem van belang. DPG blijft afgeven (ze noemen het zelf koppig) op de internationale concurrentie van Google en Facebook met nepnieuws, fake advertenties en misbruik van data en presenteert zichzelf als de grootste bereikspartij na Google en Facebook in Nederland. Deze stelling wordt verder niet met harde data onderbouwd dus zullen we hem maar als grootspraak beschouwen. Vervolgens boute uitspraken over het ecosysteem (er blijft te veel hangen, uitgevers worden gedupeerd voor 30% door Google) ter ingeleide van het -natuurlijk volstrekt betrouwbare – eigen systeem. Alleen via een “trusted” web kunnen adverteerders veilig inkopen bij DPG. Zo blijft er niets aan de strijkstok hangen – of nee, laten we het correct formuleren – zo bepaalt DPG wat er aan de strijkstok blijft hangen. Beide uitgevers hanteren hiervoor een eigen portal. DPG heeft hiervoor de leverancier Xandr, Amerikaanse techniek voor uitgevers. Mediahuis gebruikt de Adserver van Google en is minder koppig.
De financiële directies komen aan het einde van het magazine ook aan het woord. Kristiaan de Beukelaer van Mediahuis presenteert bij een omzet van 990 miljoen een resultaat van 85 miljoen. Piet Vroman van DPG een omzet van 1,766 miljard een winst van 339 miljoen. Als ik een winnaar moet kiezen en waarom ook niet, dan valt DPG in de prijzen: iets meer mensen, veel meer omzet en winst. En het magazine heeft het over mensen en plannen voor de toekomst, DPG onderneemt en dat lukt je alleen met goede mensen en Donald Duck in het AD! Mediahuis praat over het afwaarderen van goodwill op mediamerken en Mediahuis Ventures, oftewel je mediamerken worden minder waard en je gaat je centen verschuiven naar andere markten en industrieën. Dat betekent weg uit de media, en renteniersgedrag.
